worklife - ค้นหาผล

หนึ่งในเหตุการณ์ตอนเด็กที่หลายๆ คนยังจำได้ไม่ลืม คือ การต้องออกไปพูดหรือทำการแสดงบางอย่างต่อหน้าผู้คนจำนวนมากหน้าชั้นเรียน ตอนนั้นเราตัวแข็งเหมือนก้อนหินและลืมทุกอย่างที่เตรียมมา ความรู้สึกว่าสายตาหลายสิบคู่กำลังจับจ้องเราอยู่นั้นทำให้หน้าร้อนขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ตาพร่ามัวรื้นไปด้วยน้ำตา หัวใจเต้นแรงและลมหายใจติดๆ ขัดๆ รู้สึกทรมานราวกับกำลังจมน้ำอยู่ หลายคนอาจจำได้เพียงเลือนราง แต่หลายๆ คนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เหล่านี้ ความรู้สึกกลับชัดเจนไม่ต่างกับย้อนเวลาไปอยู่ตรงนั้นอีกครั้ง แม้จะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่พอคิดถึงก็ยังรู้สึกหายใจแทบไม่ออกอยู่ดี และโชคร้าย สำหรับหลายๆ คน ความรู้สึกนี้ไม่ได้จบที่ตรงนั้น มันตามมาหลอกหลอนเราในทุกๆ ชั่วขณะ ตั้งแต่การยกมือตอบคำถามในคลาสเรียนมหาวิทยาลัย มาจนถึงการออกความเห็นในห้องประชุมในวัยทำงาน อาการแบบนี้เป็นเพราะเราขี้อาย เป็นเพราะความ Introvert ในตัว หรือจริงๆ แล้วเรามีอาการที่เรียกว่า “โรคกังวลต่อการเข้าสังคม”  กันแน่

ทำไมฝรั่งเศสถึงใช้เวลานานกว่า 13 ปีในการขุดคลองปานามาโดยไม่สำเร็จ สูญเสียเงินลงทุนไปจำนวนมาก อีกทั้งแรงงานยังเสียชีวิตไปหลายหมื่นคน? แล้วทำไมสหรัฐฯ ที่รับช่วงต่อถึงทำให้โครงการนี้ประสบความสำเร็จได้? ทั้งสองมีอะไรที่แตกต่างกัน? ชวนดูกรณีศึกษาคลองปานามาและความสำคัญของเรื่องเล็กๆ อย่าง “การบรีฟงาน”

เราแน่ใจแล้วหรือว่าเป็นหัวหน้าที่ทำงานหนัก หมายความว่าเราจะเป็นหัวหน้าที่ดีจริงหรือ? หรือเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิดๆ เสียมากกว่า? เพราะงานวิจัยล่าสุดพบว่า “หัวหน้าที่มี Work-Life Balance” แท้จริงแล้วเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพมากกว่าเป็นไหนๆ

ชีวิตของมนุษย์เราเต็มไปด้วยเรื่องที่ต้องตัดสินใจมากมาย ตั้งแต่เรื่องเล็กไปจนถึงเรื่องใหญ่ แต่ละตัวเลือกก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป ทำให้บ่อยครั้งเราคิดไม่ตกและยืนตัดสินใจตรงทางแยกเสียนาน พอจะมีวิธีที่ช่วยให้เราตัดสินใจได้อย่าง “มีเหตุมีผล” และ “ปราศจากอคติ” บ้างไหม? ชวนมาทำความรู้จักเทคนิค “Illeism”

หลังจากเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัยและกำลังจะก้าวเข้าสู่โลกการทำงาน เราต่างก็เคยคิดและวาดฝันไว้ว่าอยากจะทำงานที่ตัวเองชอบในบริษัทดีๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่น่ารักและมีความเข้าอกเข้าใจกัน แต่พอถึงเวลาต้องทำงานจริง สิ่งที่เราวาดฝันไว้อาจไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป เพราะที่ทำงานนั้นมีคนหลากหลายความคิดและหลากหลายช่วงอายุ จนอาจเกิดสิ่งที่เรียกว่า “ช่องว่างระหว่างวัย (Generation Gap)” ขึ้นมา เชื่อว่าบางคนพอได้ทำงานจริงก็อาจเกิดคำถามบางอย่างขึ้นมาในใจได้ ไม่ว่าจะเป็น “มีเพื่อนร่วมงานต่างวัย ควรทำความเข้าใจเขาเหล่านั้นอย่างไร” หรือ “ที่ทำงานมีกรอบความคิดบางอย่างที่เราไม่เข้าใจ เช่น ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนหรือเราเป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ เราจะทำความเข้าใจกับแนวคิดเหล่านี้อย่างไรดี” ก็ต้องบอกว่า “ช่องว่างระหว่างวัย” เป็นปัญหาที่พบเจอได้ทั่วไปในทุกองค์กร คนแต่ละวัยต่างก็มีความคิดและความต้องการไม่เหมือนกัน ซึ่งเราก็คงเคยเห็นหลายคนออกมาล้อเลียนคนทำงานรุ่นเก่าๆ ผ่านวลีต่างๆ เช่น “OK, Boomer” และ “ไดโนเสาร์เต่าล้านปี” หรือคนรุ่นเก่าๆ ก็มีความคิดด้านลบต่อเด็กรุ่นใหม่ เช่น “เด็กสมัยนี้ไม่อดทน” แล้วเราจะทำอย่างไรให้อยู่ร่วมกับคนวัยอื่นได้อย่างสันติ?

การที่เราทำให้คนรอบตัวเราสัมผัสได้ว่าเราเป็นคนที่น่าคบหา น่าทำงานด้วย หรือรวมๆ คือเป็นที่ใครอยู่ด้วยแล้วก็สบายใจ ย่อมทำให้ชีวิตเราดีขึ้นในทุกๆ ด้านอย่างแน่นอน หนึ่งทักษะที่สำคัญมากที่จะทำให้เกิดสิ่งนี้ได้คือ EQ หรือ “Emotional Intelligence”

เคยตอบ “ได้ค่ะ/ได้ครับ” ทั้งๆ ที่ในใจไม่ได้อยากทำงานนั้นไหม? เชื่อว่าในช่วงที่ก้าวเข้าสู่โลกการทำงานปีแรกๆ หลายคนคงเคยเป็นคนที่ไม่รู้จักการปฏิเสธ และตอบตกลงทุกงานแม้ว่างานนั้นจะไม่ใช่หน้าที่ของเรา สำหรับคนที่เผชิญสถานการณ์เช่นนี้อยู่ รู้ไหมว่ามี “เคล็ดลับ” ในการทำงานทั้งหมดนี้ให้เสร็จเร็วขึ้นกว่าเดิม? ก็คือ "การปฏิเสธ" นั่นเอง

หนึ่งเรื่องที่ต้องระวังในองค์กรคือ “พนักงาน Toxic” ที่ทำให้คนรอบตัวหมดใจ ไม่อยากทำงานไปตามๆ กัน แต่รู้ไหมว่าพนักงาน Toxic นั้นไม่ได้มีเพียงแค่ประเภทเดียว แต่มีมากถึง 5 ประเภท! มาดูกันดีกว่าว่า 5 ประเภทของพนักงาน Toxic มีอะไรบ้าง และต้องรับมือต่างกันอย่างไร

เมื่อพูดถึงพัฒนาการของโลกแห่งการทำงานในปัจจุบันนั้น เรามักจะได้เห็นเทคโนโลยีและนวัตกรรมใหม่ๆ โผล่ออกมาแบบวันเว้นวัน ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีในรูปแบบของเครื่องมือที่บอกว่าจะมาช่วยให้คนทำงานมีชีวิตที่สะดวกสบายขึ้น แพลตฟอร์มต่างๆ ที่เข้ามาดิสรัปรูปแบบแนวคิดของคนทำงานใหม่ ไปจนถึงซอฟต์แวร์ที่กำลังจะเข้ามาแทนที่คนทำงานอย่าง A.I. ต่างๆ จนทำให้เหล่าคนทำงานในปัจจุบันนั้นเริ่มมีอาการหวั่นเกรงและรู้สึกว่าเทคโนโลยีนั้นกำลังค่อยๆ เข้ามาคุกคามความมั่นคงในอาชีพของพวกเขา

แม้เพิ่งจะผ่านปีใหม่มาไม่นาน หลายๆ คนก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าและท้อแท้กันบ้างแล้ว โดยเฉพาะในเรื่องของการทำงาน เพราะถ้าหากพูดกันตามตรง 2023 จะไม่ใช่ปีที่ง่าย มีการคาดการณ์กันว่าจะเป็นปีแห่ง “ความไม่แน่นอน” และอาจถึงขั้น “แย่กว่า” ปี 2022 ที่ผ่านมา ด้วยปัจจัยมากมายทั้งด้านเศรษฐกิจและสังคม