กำลังใจเพื่อใจที่ตั้งมั่น

สมัยที่เอลิซาเบธ กิลเบิร์ต พักอยู่ที่บาหลีนานหลายเดือน ตอนนั้นเธอได้รู้จักกับเพื่อนชาวบาหลีคนหนึ่งที่เป็นแม่ม่ายลูกติด หาเลี้ยงตัวเองและลูกด้วยการเป็นหมอพื้นบ้านรักษาโรค ซึ่งเอลิซาเบธเองก็ไปขอความช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ เพื่อนคนนี้มีชีวิตค่อนข้างขัดสนครับ ไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เลยต้องระหกระเหินย้ายที่ไปเรื่อยๆ 

ด้วยความรักเพื่อน วันหนึ่งเอลิซาเบธก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน ด้วยการเขียนอีเมลไปเล่าเรื่องความลำบากของเพื่อนคนนี้ให้กับญาติและเพื่อนฝูงที่อเมริกา และลงท้ายด้วยการเปิดขอรับบริจาคเงินเพื่อมาซื้อบ้านให้เพื่อนบาหลีของเธอ ผลปรากฏว่าหลังจากเอลิซาเบธเขียนอีเมลฉบับนั้นไป เพื่อนและญาติของเธอก็ช่วยกันบอกต่อและระดมเงินบริจาคจนเพียงพอกับการสร้างบ้านได้สำเร็จ ข่าวดีนี้ทำให้เพื่อนบาหลีและตัวเอลิซาเบธเองดีใจมาก 

แต่ทว่า หลังจากเงินก้อนใหญ่ก้อนนั้นโอนมาที่บาหลีแล้ว ตัวเอลิซาเบธเองก็เริ่มกังวลกับท่าทีของเพื่อนบาหลีของเธอคนนี้ เพราะเพื่อนบ่ายเบี่ยงที่จะตัดสินใจซื้อที่และปลูกบ้าน แทบทุกครั้งที่เอลิซาเบธพยายามแนะนำอะไรไป เพื่อนบาหลีจะบอกปัดเธอตลอด จนเอลิซาเบธกังวลว่าบางทีเธออาจถูกเพื่อนคนนี้หลอกก็เป็นได้ และมันก็ทำให้เธอไม่สบายใจหนักเข้าไปใหญ่ เมื่อถึงเวลาที่เธอใกล้จะต้องกลับอเมริกา เธอไม่รู้จะเอาหน้าที่ไหนไปบอกเพื่อนและญาติตัวเองได้ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็คลี่คลายและจบลงด้วยดีครับ เพราะเพื่อนบาหลีคนนี้ตัดสินใจปลูกบ้านก่อนเอลิซาเบธกลับได้ในที่สุด

มุมคนกลาง

เหตุผลที่ผมยกเรื่อง เอลิซาเบธขึ้นมา เพราะเรื่องนี้ทำให้ผมได้นึกถึงมุมมุมหนึ่งที่ไม่ค่อยคิดมาก่อน คือ “มุมคนกลาง”

หลายครั้งเวลาได้ยินเรื่องการบริจาคหรือการขอรับอาสาช่วยเหลือผู้อื่น คนมักโฟกัสไปที่คนรอรับความช่วยเหลือมากกว่า แต่จริงๆ คนกลางก็มีมุมลำบากไม่ใช่น้อย ไหนจะเรื่องมาเป็นธุระปะปังให้ หรือความลำบากใจที่ตัวเองไม่สามารถพูดได้เต็มปากหรือจัดแจงได้ทุกเรื่อง เพราะไม่ใช่เจ้าของปัญหา 

ผมเชื่อว่า คนกลางก็คงเจ็บปวดไม่ใช่น้อย หากเรื่องที่ตัวเองเข้าไปช่วยนั้นมีปัญหาหรือไม่ลงตัว ว่าง่ายๆ คือเหมือนตกในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็น้อยครับที่เราจะได้ทราบถึงมุมนี้ เพราะคนที่เป็นคนกลางส่วนใหญ่ไม่ค่อยกล้าพูดความลำบากใจของตัวเองออกมา เพราะกลัวจะทำเสียเรื่องกันไปหมด ก็เลยพยายามจัดแจงให้ทุกอย่างลงตัวที่สุดเท่าที่ทำได้ด้วยตัวเองก่อน อย่างตัวเอลิซาเบธผมว่า เธอก็พยายามมากที่สุดที่จะให้เพื่อนบาหลีมีบ้าน และขอให้เพื่อนฝูงที่ช่วยบริจาคเงินเข้ามาเกิดความสบายใจว่าเงินเหล่านั้นถูกนำไปใช้อย่างที่ขอมาจริง 

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมองเลยไปมากกว่านั้น คือถ้าผมเป็นเพื่อนของเอลิซาเบธการช่วยเงินบริจาคไม่ใช่แค่เพื่อช่วยเหลือเพื่อนบาหลีเท่านั้น แต่ที่มากกว่านั้นอีก มันคือการให้กำลังใจตัวเอลิซาเบธครับ บางทีเพื่อนฝูงที่รักเธอ อาจไม่ได้สนใจปลายทางของการบริจาคมากเท่ากับสนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร

เพราะถ้าเรารู้ว่าเพื่อนเรากำลังตั้งใจทำอะไรสักอย่าง และมันเป็นสิ่งกล้าบ้าบิ่นที่ต้องการกำลังใจมากๆ ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเราก็ควรให้กำลังใจและสนับสนุนสิ่งที่เขาทำ ว่าเราเห็นคุณค่านั้นนะ และบางทีเรื่องทั้งหมดมันก็อาจจะแค่นั้นก็ได้ครับ เราอาจไม่ได้คาดหวังมากว่าเงินนั้นจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่เราแค่อยากให้เพื่อนเรารู้สึกดีและภูมิใจในสิ่งที่เขาตัดสินใจทำ 

หากว่าสุดท้ายแล้ว เราได้รู้ว่าการเป็นคนกลางของเขาไม่สามารถทำให้ทุกอย่างลงตัวและเป็นไปอย่างที่พูดได้ ผมเชื่อว่าคนที่รักเขาก็พร้อมจะเข้าใจ ว่าอย่างน้อยเขาก็พยายามที่สุดแล้ว ส่วนฝั่งเราก็ได้ทำหน้าที่เพื่อนให้เขาแล้วด้วยเช่นกัน 

ก้าวคนละก้าว

โดยผมเองคิดแบบนี้เหมือนกันกับเรื่องโครงการ “ก้าวคนละก้าว” ของ “คุณตูน บอดี้สแลม” ผมทราบว่า มีประเด็นถกเถียงพอสมควรเกี่ยวกับโครงการนี้ว่าแก้ไขปัญหาได้ตรงจุดหรือไม่ แต่ผมก็ไม่อยากคิดไปไกลขนาดนั้น ผมคิดของผมง่ายๆว่า ผมติดตามผลงานคุณตูนมานานและเสียงเพลงคุณตูนก็มอบพลังและความสุขให้ผมมาตลอด ผมเองมองว่าคุณตูนก็เหมือนเพื่อนผมคนหนึ่งเลย 

เมื่อผมทราบข่าวว่า เขาลุกมาทำอะไรยิ่งใหญ่และมันก็เหนื่อยมากสุดๆแบบที่ผมคิดไม่ถึงเลยว่าจะเหนื่อยขนาดไหน ผมเลยคิดว่าผมอยากบริจาคช่วยโครงการนี้ด้วย แต่เหตุผลหลักคือ เพราะอยากให้กำลังใจคุณตูน ผมอยากให้กำลังใจคนที่ตั้งใจทำอะไรบางอย่างเพื่อคนอื่น แม้ไม่รู้ว่าว่าสุดท้ายแล้วผลลัพธ์โครงการจะออกมาเป็นอย่างไร แต่ผมไม่อยากให้คนที่ตั้งใจดีต้องเสียขวัญกำลังใจไปครับ 

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไรนะครับ อาจมีคนที่คาดหวังว่าบริจาคเงินไปแล้วต้องเห็นผลก็ได้ แต่สำหรับเรื่องนี้ ส่วนตัวผม ผมคิดแค่มุมระหว่างผมกับคุณตูนมากกว่า ผมแค่อยากให้กำลังใจเขา และไม่อยากให้เขาเสียใจในสิ่งที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจทำ ผมเชื่อว่าอย่างน้อยที่สุด เรื่องนี้ก็จะเป็นการสร้างขวัญกำลังใจต่อไปให้คนอื่นๆ ที่อยากทำอะไรดีๆ ให้กล้าออกมาทำ และดีไม่ดีมันอาจเป็นการสร้างโมเมนตัมให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสังคมในทางที่ดีขึ้นอีกต่อไปก็ได้ และในฐานะเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งในสังคม เพจ Mission to the Moon ขอร่วมบริจาคกับโครงการก้าวคนละก้าวด้วยเงิน 30,000 บาทครับ 

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ ครับ แม้มันกินไม่ได้ แต่มันทำให้คนมีพลัง