ENTERTAINMENT

ถ้าบ้านเมืองดี “หนูน้อยไม้ขีดไฟ” จะไม่ตายข้างถนน

โดย

27/07/2021

4851

ความเหลื่อมล้ำในสังคม มีมาทุกยุคทุกสมัย เป็นโครงสร้างกดทับผู้คนที่น่ากลัว ใครที่ “มี” ก็ใช้ชีวิตได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไรนัก แต่กับคนที่ “ขาด” เขาอาจต้องเผชิญกับความตายได้ทุกวินาที

อย่างในนิทาน “หนูน้อยไม้ขีดไฟ” เรื่องราวของเด็กผู้หญิงที่ตระเวนขายไม้ขีดไฟในคืนก่อนวันปีใหม่ เพื่อหาเงินไปซื้อซุปอุ่นๆ ให้แม่และยายที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน แต่ความตั้งใจของหนูน้อยจะสำเร็จหรือไม่?

ค่ำคืนแห่งความสุข

บนท้องถนน ในค่ำคืนก่อนวันปีใหม่ ผู้คนใช้ชีวิตกันอย่างรื่นเริงท่ามกลางหิมะโปรยปราย แต่ละคนสวมเครื่องแต่งกายสีสันสดใส เด็กๆ วิ่งเล่นกันสนุกสนาน แต่ในขณะเดียวกัน บนถนนเส้นนั้น ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่แตกต่างออกไป…

แสงอบอุ่นจากไม้ขีดไฟในคืนที่หนาวเหน็บ

ความหนาว และความเหนื่อย ทำให้เธอต้องหาที่นั่งพัก แล้วเปิดกล่องกระดาษที่เต็มไปด้วยไม้ขีดไฟ น้ำตาของหนูน้อยได้ไหลออกมา เธอแค่อยากจะขายไม้ขีดไฟ แล้วหาเงินไปซื้อซุปอุ่นๆ ให้แม่และยายที่กำลังนอนป่วยที่บ้าน แต่จนถึงตอนนี้ เธอยังขายไม่ได้เลยแม้แต่กล่องเดียว

“ไม้ขีดไฟไหมคะ ใครต้องการไม้ขีดไฟบ้างไหมคะ..”
เธอพยายามขายไม้ขีดไฟด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า และสั่นเครือ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ

หนูน้อยทรุดตัวพิงกำแพง นิ้วมือของเธอเริ่มเจ็บปวดจากความหนาวเย็น เธอเปิดกล่องไม้ขีดไฟที่ตั้งใจจะนำมาขาย แล้วจุดให้ความอบอุ่นกับตัวเอง

ทันทีที่หนูน้อยจุดไม้ขีดไฟได้สำเร็จ แสงสีส้มอบอุ่นได้บรรเทาความเย็นให้มือของเธอ รู้ตัวอีกทีเธอ ก็ได้นั่งอยู่หน้าเตาผิง ในห้องที่ตกแต่งสวยงาม ตัวเธออยู่ในชุดขนสัตว์แสนอบอุ่น แต่ไม่นาน แสงจากไม้ขีดไฟในมือเธอก็ดับลง เธอกลับมานั่งอยู่ซอกตึก ในค่ำคืนเหน็บหนาวเช่นเดิม

หนูน้อยพยายามจุดไม้ขีดไฟอีกหลายก้าน เพื่อหวังให้แสงสว่างช่วยมอบความอบอุ่นให้เธออีกครั้ง

ชีวิตที่ดับไปพร้อมกับแสงจากไม้ขีดไฟก้านสุดท้าย

ไม้ขีดไฟก้านที่สามที่หนูน้อยจุดขึ้น ได้พาเธอไปยังความฝัน เธอกำลังนอนดูดวงดาวในค่ำคืนฤดูร้อน เป็นช่วงเวลาที่เธอไม่เคยมีโอกาสได้เห็นในชีวิตนี้ แต่ระหว่างที่หนูน้อยกำลังนอนดูดาว เธอก็ได้มองเห็นดาวตก จึงนึกไปถึงคุณยายที่นอนป่วยรออยู่ที่บ้าน คุณยายที่รักเธอสุดหัวใจ

ไม่ช้า คุณยายก็ได้ปรากฏตัวขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างที่หนูน้อยไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วบอกว่า
“ถ้าหนูเห็นดาวตก ให้รู้เอาไว้ว่ามีใครบางคน กำลังจะขึ้นไปแทนที่ดาวดวงนั้น”

หลังจากพูดจบ คุณยายก็ได้หายไปพร้อมกับแสงจากไม้ขีดไฟในมือ

“คุณยายคะ อย่าไป หนูคิดถึงคุณยายเหลือเกิน” หนูน้อยคร่ำครวญพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
เธอพยายามจุดไม้ขีดไฟ เพื่อหวังจะได้พบเจอกับคุณยาย อยากจะเห็นรอยยิ้มสดใส ที่ทำให้เธอลืมความขมขื่นทั้งชีวิตที่เธอผ่านมา

ถ้าบ้านเมืองดีโลกนี้จะไม่มีหนูน้อยไม้ขีดไฟ

นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยศตวรรษที่ 19 เป็นอีกหนึ่งผลงานของ Hans Christian Anderson
ชาวเดนมาร์ก ที่โตมาในย่านสลัมของบ้านเกิด เขาเลยรู้ดีว่าความเหลื่อมล้ำในสังคมเป็นอย่างไร และถ่ายทอดออกมาได้อย่างลึกซึ้ง

ในเรื่องเราจะได้เห็นถึงความเหลื่อมล้ำมากมายที่หนูน้อยไม้ขีดไฟต้องเผชิญ ความเหน็บหนาวทำให้หลายคนมีความสุข แต่เธอกลับต้องเจ็บปวด ในขณะที่เด็กคนอื่นวิ่งเล่น เธอกลับต้องเดินเตร็ดเตร่ขายไม้ขีดไฟ

ความขาดแคลน ทำให้หนูน้อยไม้ขีดไฟต้องดิ้นรน จนสุดท้ายก็พบจุดจบคือความตาย ทำไมความพยายามของหนูน้อยไม้ขีดไฟยังไม่พอที่จะพาครอบครัวหลุดออกจากวังวนนี้ได้?

มันจึงเป็นเรื่องของ “ปัญหาเชิงโครงสร้าง” ในสังคมแห่งความเหลื่อมล้ำ ที่ยังคงไม่หายไป
ทุกวันนี้ยังมีเหตุการณ์น่าเศร้าเหมือนกับหนูน้อยไม้ขีดไฟเกิดขึ้นทั่วโลก
เราที่เป็นมนุษย์ทุกคน มีหน้าที่ช่วยเหลือกันทำลายกำแพงความเหลื่อมล้ำ เห็นชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ และจงอย่าลืมว่า