หลายคนคิดว่าเวลาในช่วงครึ่งปีแรก ช่างแสนยาวนาน…
ส่วนมากเป็นช่วงเวลาที่ความท้อแท้หมดหวัง ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน
และต้องลุกขึ้นสู้ใหม่อย่างสะบักสะบอม ในชีวิตแบบ “ปกติใหม่” ที่ไม่คุ้นชิน
แต่สำหรับบางคน ก็เป็นเวลาที่ผ่านไปอย่างรีบเร่งและไร้ซึ่งเสน่ห์ให้จดจำ
เพราะต้องทำงานกันแบบไม่ลืมหูลืมตา
จนในบางครั้ง หรือในหลายๆ ครั้ง ที่รู้สึก ‘หลงลืม’ คุณค่าสิ่งที่ทำอยู่
มันคุ้มค่าอยู่ไหม? มีความสุขดีอยู่หรือเปล่า? ต้องสู้สุดแรงแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน?
คำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในใจผู้คนมาเสมอ
แต่รู้หรือไม่… ครึ่งปีแรกที่โหดร้าย ได้สอนบทเรียนครั้งใหม่ให้แก่ชีวิต
ถ้าได้ลองนั่งทบทวน และตกตะกอนความคิดดูให้ดี
ในมุมของการทำงาน มีหลายอย่างที่เราทำไปแบบ ‘ฉาบฉวย’
หวังแต่ผลกำไรในบรรทัดสุดท้าย เพื่อประเมินการเติบโตของบริษัท
ก่อนหน้านี้ อาจทำงานได้ตามเป้า เติบโตสูง มีชื่อเสียง แต่กลับ ‘ไม่ยั่งยืน’
#ครึ่งปีหลังนี้ โปรดมองให้เห็นความเป็นจริงและยอมรับสภาพอย่าง ‘ถ่อมตัว’
โปรดหยุดคิดก่อน แล้วค่อยๆ ไต่ระดับการเติบโตอย่างมี ‘ฐานรากมั่นคง’
ไม่ใช่การออกตัวเร็วแรง บินสูงเสียดฟ้า แล้วตกลงมากระทันหัน จนเจ็บหนักกลับไปบินต่อไม่ได้…
ในมุมของความสัมพันธ์ เราได้รับรู้ว่า ในยามที่ลำบากแบบนี้ เราเหลือใครบ้าง?
ใครกันที่ทำหน้าที่เป็นนายช่างใหญ่ คอยซ่อมแซม ‘จิตใจ’ คุณในเวลานี้ ต้องรักษาไว้ให้ดีที่สุด
ไม่ว่าจะเป็น คนในครอบครัว คนรักคนรู้ใจ หรือเพื่อนเพียงไม่กี่คน ที่ไม่เคยหนีหายไปไหน
#ครึ่งปีหลังนี้ โปรดใช้ ‘ใจแลกใจ’ ในการรักษาความสัมพันธ์ให้ยืนยาว
เมื่อถึงเวลาแห่งความยากลำบากของชีวิต ความจริงแท้จะปรากฎขึ้นมาโดยธรรมชาติ
งานที่มีคุณค่าต่อชีวิต หรือความสัมพันธ์ของมิตรแท้ อยู่เคียงข้างคุณมาเสมอ
แต่ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ
และหากเราไม่ได้ตั้งใจสังเกต หรือได้หยุดคิดถึงรายละเอียดเหล่านี้
ก็ไม่มีทางได้พบเจอความจริง
โชคดีที่วิกฤตครั้งที่ทำให้เราได้มองเห็นมันอีกครั้งหนึ่ง
#ขออวยพร ให้กับชีวิตครึ่งปีหลังของทุกคน เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำและมีความหมายครับ
Author: Supakorn Thepvichaisinlapakun
Illustrator: Kannala Pooriruktananon
